Zondagse duik eindigt in snackbar
De weergoden lijken zondag 1 juli eindelijk op onze hand te zijn. Na weekenden vol windstoten, onweer en slagregens maken we ons op voor een gezellige, overwegend zonnige clubduik in Zijpe/Zoetersbout. Duikleider Olaf heeft 9 duikers onder zijn hoede, verdeeld over 4 buddyparen. Terwijl achter de dijk een warm zonnetje staat, staat er aan de waterkant toch best een stijve bries. En omdat onze duikstek aan lagerwal ligt, belooft dat dus niet al te best zicht.
Na een uurtje kunnen we gelukkig toch allemaal terugkijken op een leuke duik. Voor Henri was het een eerste kennismaking met Zeeuwse wateren en hij is direct verkocht. Die grote zeebaars die voorbijschoot was geweldig. Ook de rest heeft genoten van de duik. Het is een mooie duikstek met krabbetjes, kreeften, bruine plooislakken en hele mooie bottryloides – dat zijn schitterend mooie oranjerode korsten met soms bijna goudkleurige rondjes erop (zie afbeelding).
Vijf van ons besluiten het mooie weer te benutten voor een tweede duik. Aan de overkant van de Oosterschelde zien we de duikstek Anna Jacobapolder in de luwte van de dijk liggen. Dat lijkt ons een goed optie voor de middag. Maar voordat we van stek wisselen, genieten we eerst nog van een zonnige lunch in de berm bij Zijpe.
De duikstek Anna Jacobapolder ligt inderdaad in de luwte, maar helaas ook in de regen. Het is nu bewolkt en nat. Dat was niet voorspeld! Maar onderwater heb je er geen last van, dus we trekken snel ons duikpak weer aan. Oh, wat is een droogpak toch lekker bij zo’n tweede duik!
Ook de Anna Jacobapolder stelt niet teleur. Alhoewel het zicht niet geweldig is, beleven we toch weer een leuke duik. Natuurlijk zeeappels, zeesterren en botervis. Vergeet ook de bottryloides niet. Maar ook veel hooiwagenkrabben, wat heremietkreeften en zelfs een verlegen Galatheakreeft.
Als we bovenkomen, snap ik even niet wat ik hoor. Het lijkt wel of er een trein vlak langs rijdt over de dijk. Huh, onweer!?! Dat was al helemaal niet voorspeld! We haasten ons het water uit terug naar de auto. Er volgt een indrukwekkende regenbui met een paar flinke klappen. We kunnen de volgende bui en de volgende al zien aankomen over het water. Tijdens een korte opklaring schieten we dus maar snel uit ons duikpak.
Van dit koude natte weer krijgen we eigenlijk allemaal wel erge trek in een patatje. Hans weet dat er een stukje terug langs de dijk een snackmobiel staat – Donny’s snackbar. Daar gaan we heen! Terwijl we erheen rijden, praat de weervrouw op de radio nog onwetend over overwegend zonnig weer met alleen in het Oosten kans op een buitje. Ze moet eens weten!
Donny’s is niet meer dan een snackbar-in-een-aanhanger-met-zijklep. Als de bestelling doorkomt, begint het weer te regenen. En steeds harder te regenen. Het is de moeder aller buien. Slagregens slaan links en rechts langs de snackbar en de “droge ruimte” onder die klep wordt steeds kleiner. We kruipen steeds dichter op elkaar en kijken naar onze auto’s die dichtbij maar toch te ver weg staan. De mevrouw van de snackbar krijgt meelij met ons en biedt ons de enige droge ruimte die ze kan aanbieden. En zo kan het gebeuren dat op deze regenachtige zondagmiddag ineens Onderwaterbossers achter de toonbank staan van Donny’s snackbar.
