Duiken Wadi-Lahami-style

Op 3 februari vertrokken Menno en Vincent naar Egypte voor een week intensief duiken. De vlucht ging naar Marsa Alam, van daaruit moet je 2 uur naar het zuiden rijden, waar het duikkamp Wadi Lahami van de Red Sea Diving Safari is gevestigd. Een kamp met tenten en hutjes en gezamenlijk douche- en toiletvoorziening. Geen luxe maar prima voor de actieve duikers.

Ze verbleven in de tent: “de ranzige zwembroek” en bleken samen met 2 Hollandse Padi-instructeurs van de National Geographic duikers de enige gasten te zijn. Uiteindelijk had ieder dus zijn eigen douche en toilet en wastafel in het eenvoudige toiletgebouw. Het kamp is geschikt voor circa 50 duikers, er was dus ruimte genoeg. Een staf van 10 mensen stond dagelijks klaar om deze 4 gasten en Peter Faber in de watten te leggen.

Het duikregime was streng. Om 06.15 uur gaat de wekker om vervolgens om 06.30 uur aan te schuiven voor het ontbijt. Om 7.20 uur begint de eerste briefing en vertrekt de Rib naar de duiklocatie. Ter plekke maak je 2 duiken, met uiteraard een ruime tussenpauze met verse cake en thee. Rond 12.00 uur ben je terug op het kamp voor de lunch. Om 14.00 uur is de briefing voor de 3e duik van de dag, de middag duik doe je geheel zelfstandig zonder gids, maar wel met een schipper en drager voor de flessen. Om 17.20 sta je klaar voor de briefing van de avondduik die om 18.00 uur start. Gelukkig kun je om 20.00 uur een hapje eten om vervolgens in je tent te gaan slapen. Kortom volop duikplezier !!

Menno voelde zich prima thuis met dit drukke duikschema en kreeg een half uur na elke duik alweer ontwenningsverschijnselen en wilde zo snel mogelijk weer onderwater. Vincent had tijdens deze reis niet veel in te brengen en volgde trouw zijn buddy van duikstek naar duikstek.

In de zon was het dagelijks zo’n 25 graden, de watertempratuur kwam niet hoger dan 23 graden, na een paar dagen voelt ook dit best fris aan. Je moest dan ook een flinke blaas hebben om tijdens je duik je pak “droog” te houden.

Ze hebben geweldige duiken gemaakt, met als hoogtepunt het zwemmen met een groep van 40 dolfijnen. De volgende dag werden ze tijdens de safetystop verrast door 2 tuimelaars en hun baby die zo’n 10 minuten om hun heen bleven cirkelen. Deze ervaring is echt geweldig en dan weet je weer waarom je duikt. De gids Sam was zelf helemaal gek van naaktslakken en ook die zijn er in diverse formaten en kleuren te vinden in de Rode Zee.

De vakantie ging gelijk van start met het motto: “een wittiphaai per dag”. Dit hebben ze 3 dagen vol kunnen houden om vervolgens over te stappen op het nieuwe motto: “een murene per dag”. Dit motto hebben ze tot het eind van de vakantie vol kunnen houden.

De rode zee is rijk aan schitterende koralen, het duiken door de kleurige tuinen van hard koraal is werkelijk fantastisch. Tussen het harde koraal tref je ook het zachte koraal aan met de bekende anemoonvisjes (NEMO!) in alle maten en soorten. De papegaaivissen, koraalduivels, trekkersvissen, naaldvissen zwemmen kleurig door elkaar heen. Het loggen van de vissen was een hels karwei. Omdat het aanbod zo groot was, moest je goed onthouden wat je allemaal had gezien. Op de verschillende riffen zijn verschillende schepen gestrand, dus kun je een wrakduik combineren met een rifduik. De dieptes waren op de duiklocaties allemaal goed te bereiken. De maximale diepte was 24 meter. En dat in warm en helder water, kortom een makkie.

De laatste 1,5 dag brachten ze door in het kamp Marsa Shagra, eveneens van de Red Sea Diving Safari. Dit kamp ligt een half uur onder Marsa Alam en was een stuk drukker dan het eerste kamp. Menno moest stevig onderhandelen met de manager van het Kamp om de gemiste duiken, door de reis van kamp 1 naar kamp 2, te mogen in halen. Uiteindelijk hebben we nog een avondduik kunnen maken en kwamen ze toch nog aan 3 duiken op deze dag.

Dit kamp heeft een schitterend huisrif waar je onbeperkt zelfstandig kan duiken. Tijdens de avondduiken troffen ze hier diverse jagende murene aan van een flink formaat. Ook de sepia’s kun je aantreffen tussen de geweldige koralen. Andere hoogtepunten waren een schildpad en een enorme rog. (Was íe 2 meter? Minstens!)

Vanaf het kamp kun je met een Rib wat verder op het huisrif worden afgezet en later, als je een boeitje schiet worden opgehaald. Helaas waren de Egyptische mannen druk met andere zaken en werden Menno en Vincent en hun buddy’s pas opgemerkt na het schieten van 4 boeitjes om vervolgens na 20 minuten dobberen in open zee te worden opgehaald.

Bekijk ook de foto’s van Menno.