Allemaal in hetzelfde schuitje …

Op 14 september staat een bootduik op de duikagenda van Onderwaterbos. De bestemming ligt in de buurt, één van de zandeilanden in de Vinkeveense Plas. Ad organiseert deze bootduik in het kader van zijn 2*-instructeursopleiding, compleet met draaiboek, aansturen van kaderleden etc. Daar kunnen wij vandaag dan mooi van meegenieten.

Er zijn genoeg aanmeldingen om de hele boot met Onderwaterbossers te vullen. Een deel verzamelt ’s ochtends in Sassenheim om te carpoolen. De rest zien we op het terrein van onze gastheer – Scuba Academie. Het is nog niet het zonnige weer dat ons is beloofd door de weermannen maar de temperatuur is lekker.

Omdat iedereen lekker op tijd is, is er gelegenheid om eerst een bakje koffie te nemen en even bij te kletsen. Daarna volgen de briefings. Eerst van Ad die de bedoeling van de dag uitlegt en zijn rol daarin, en daarna van duikleider Olaf die ons o.a. vertelt dat de bestemming zandeiland 8 of 9 is, al naar gelang de wind. Tot slot komt schipper Ricardo aan het woord die ons vertelt hoe we de duikstek veilig gaan bereiken aan boord van zijn aluminium snelle boot (handjes binnenboord, loodgordel af etc.).

Tot slot voorziet Ad een aantal duikers (“het kader” van vandaag) van informatie en materiaal voor een aantal mogelijke oefeningen. Een aantal neemt deze gelegenheid waar om met de buddy te gaan oefenen met de decoballon. Ad heeft voor deze gelegenheid een aantal decoballonnen om uit te lenen. Hylke gaat liever een biologieduik maken met Ivo en neemt het leitje mee om de waarnemingen op te noteren.

Dan is het tijd om de setjes op te bouwen en – met de kraan dicht – onder de banken van de boot te bergen. Vervolgens worden de droog- en natpakken aangetrokken. Ik duik meestal droog maar dat leek me nu te warm gezien het vaartochtje in de verwachte zonneschijn. Een natpak dus dit keer. Dan krijg je wel dat je enkele gestreste minuten zoekt naar een losse duikcap (“Sh1t! Vergeten?”) terwijl die bij je natpak-outfit gewoon vastzit aan je shorty. Gelukkig ben ik schijnbaar de enige met zo’n momentje. Iedereen heeft gewoon alles bij zich en we kunnen inschepen. De waardevolle spullen worden achtergelaten in een kistje van Scuba en binnen opgeborgen.

Het is een relaxte vaartocht naar de stek. Ben verdrijft de tijd met wat moppen en we zijn binnen de kortste keren bij Zandeiland 9. Er wordt een duikgebied uitgezet en daarna brieft Ricardo ons over de stek. Er liggen o.a. wat wrakjes die de moeite waard zijn.

Het zicht is geweldig (zeker als je als eerste het water in bent ;-)) en het eerste wrakje is snel gevonden. Het lijkt op een grote ferrocemente zeilboot met wat baarzen in het schip. Maar Ricardo heeft benadrukt het wrak niet in te gaan, dus we gaan verder. In een volgend wrakje (een klein open zeilbootje) zit een joekel van een paling die niet blij is met onze onverdeelde aandacht. Hij probeert zich te verstoppen onder het achterdekje, onder het voordekje en gaat er uiteindelijk maar vandoor.

We komen nog meer paling tegen, en meerdere baarzen – zowel grote als scholen kleintjes. Maar de snoek die we op de terugweg tegenkomen is zeker het vermelden waard. Wat een grote jongen! – een indrukwekkende ontmoeting. Opvallend is ook het grote aantal rivierkreeftjes – zowel levende (Hylke noteerde zelfs een gele kreeft op zijn leitje) als ook veel dode kreeftjes in het groene wier.

Rondom de boot zijn aan het einde van de duik 4 decoballonnen zichtbaar. Eentje liet zich ontzettend lastig vullen met lucht – iets waar je niet op zit te wachten als je ‘m een keertje echt nodig hebt. Die moet op het droge nog eens kritisch bekeken worden en zo nodig gemodificeerd.
Iedereen klautert weer veilig aan boord en we varen weer terug naar Scuba Academie. Na een bedankje aan en applausje voor schipper Ricardo slepen we de spullen weer van boord. Alles gaat terug in de kisten en we trekken we een droog tenue aan voor de lunch. Die wordt geserveerd in de open keuken van Scuba Academie.

Ondanks dat we ons ondertussen kunnen warme in een aangenaam zonnetje, maakt iedereen van de gelegenheid gebruik om een bakje warme soep naar binnen te werken. Daarna worden de verhalen uitgewisseld. Wie de snoek wel en niet heeft gezien. Wie vooral dode kreeftjes heeft gezien. Iedereen is het er over eens dat het een leuke, relaxte duik is geweest. En dat Zandeiland 9 ons beter is bevallen dan zandeiland 2 – onze eerste bootduik zo’n 2 jaar geleden.

Ad sluit het evenement af met een bedankje aan alle deelnemers en de vraag of ze hem nog willen voorzien van feedback over het evenement en de organisatie ervan. Hij wordt op zijn beurt bedankt voor de leuke dag en de goede organisatie. Er is al geopperd dat we wel ieder jaar een keertje zo’n bootduik kunnen maken. Gelukkig ligt vanaf vandaag het draaiboek daarvoor al klaar.

Ad en Olaf, bedankt voor jullie goede zorgen!