Duiken bij de Azoren

Vrijdagochtend 5 juli staat om half 5 ´s ochtends een taxi in Noordwijkerhout klaar om ons (Olaf & Angelique & Karin) naar Schiphol te brengen. Om 7.00 uur vertrekt onze vlucht naar Lissabon waar we  een dagje de tijd hebben om de stad te verkennen om de volgende ochtend door te vliegen naar de Pico. Na een korte vlucht van ongeveer 3 uurtjes landen we op Lisbon Airport.

Nadat we onze duikkoffers hebben opgehaald lopen we richting Hotel Starr Inn dat ligt op ongeveer 800 meter van de luchthaven. In dit hotel hebben we al een keer eerder overnacht want ongeveer   2 jaar geleden zijn we hier met een duikgroep van het Onderwaterbos geweest maar toen vlogen we door naar Kaapverdië. Als we de koffers op de kamer hebben achter gelaten en zijn omgekleed in korte broek gaan we met het openbaar vervoer richting het centrum van Lissabon.

Omdat we de vorige keer naar het grote aquarium, Oceanário de Lisboa, zijn geweest gaan we nu meer richting het centrum om daar te genieten van een heerlijke lunch en van het mooie weer. We hebben aan het eind van de middag een zeilboottocht op de Taag geboekt waarvoor we niet alleen met metro maar ook een stukje met de trein moeten reizen. Dus na de lunch gaan we naar de jachthaven van Belém. De jachthaven is gelegen naast de Padrao Dos Descobrimentos (het Monument van de Ontdekkingen) dit is voor de Portugezen een belangrijk monument dat werd opgericht ter eren van de 15^de- en 16^de-eeuwse Portugese tijdperk van de grote ontdekkingen.

Bij de jachthaven aangekomen kwamen we tot de ontdekking dat we ons hadden vergist in de aanvangstijd van de rondvaart waardoor de zeilboot zonder ons was vertrokken. Gelukkig konden we ons nog laten omboeken naar de sunsetcruise later op de dag. Hierdoor hadden we nog even de tijd om heerlijk te genieten van het zonnetje, een wijntje en tapas…

Tijdens de zeiltocht hadden we een mooi zicht op de stad maar ook op de imposante hangbrug “Ponte 25 de Abril” die vergelijkingen heeft met de beroemde hangbrug van San Francisco. Na een heerlijk zeiltocht op de Taag was het inmiddels donker en ook een stuk kouder. Dus sprongen we in de trein weer terug naar het hotel omdat we volgende ochtend weer vroeg op de luchthaven moeten zijn voor onze volgende vlucht naar Pico Island.

Na weer een korte vlucht en in totaal 2 uur tijdsverschil met Nederland, landen we op het kleine vliegveld van Pico Island. Op de luchthaven zou iemand van de duikschool, CW Azoren, ons opwachten om ons verder te helpen. Maar tot onze verbazing is er niemand van de duikschool. Dus bellen we even naar de duikschool en na excuus staat er binnen 15 minuten iemand van de duikschool om ons te helpen met het ophalen van de huurauto en alle koffers in te laden. Waarna we naar de duikschool in Madalena gaan. We werden hartelijk ontvangen en nadat we al het papierwerk hadden ingevuld en onze duikspullen een plekje hadden gegeven aan de rekken kregen we te horen dat we ’s middags onze check dive al zouden maken. Dat komt goed uit want we kunnen pas na 17:00 uur in ons bungalow.

Na de lunch is het dan zover en hijsen we ons in ons duikpak en krijgen we een briefing van onze Nederlandse duikgids Martin. Daarna gaan we aan boord van de zodiac en zijn we naar een kort stukje varen op de duiksite. Een lekkere beschutte plek waar we ons laten afdalen in helder water van ongeveer 21 graden. Het is een prima duik maar we besluiten om het die dag bij 1 duik te laten. We hebben tenslotte er al 2 reisdagen opzitten en we willen graag naar de bungalow.

We worden door iemand van de duikschool naar de bungalow gebracht en na een kort ritje komen we op een prachtige locatie uit. De bungalow ligt aan de rand van een wijngaard we hebben een fantastisch uitzicht op de Atlantische Oceaan en buureiland Faial en in onze “achtertuin” staat de beroemde vulkaan Pico. Ook beschikken we over een spotter hut waar we zelf kunnen spotten naar walvissen en dolfijnen. Hoe mooi kun je het hebben!Zondagochtend worden we wakker met bewolking en veel wind. Ook heeft het ’s nachts flink geregend maar de temperatuur is gelukkig prima. Vandaag staat onze haaienduik gepland dus met flink wat wind belooft het wat te worden op zee. Na een gezond ontbijtje en een zeeziektepilletje gaan we naar de duikschool. Martin is er weer en we krijgen een briefing in de duikschool. Daar horen we dat rond de Azoren de Mako haai en de Blauwe haai het meeste worden gespot. De Mako is dan weer van de twee de haai die zich minder laat zien.

Het waait nog steeds behoorlijk en we moeten ons voorbereiden op een “bumpy ride”. Nadat iedereen zijn duikspullen aan boort heeft bracht varen we uit. En inderdaad de boot moet hard werken op de hoge golven en de sterke stroming maar uiteindelijk komen we op site aan waarna de boot wordt stil gelegd. En dan begint het wachten! Martin en de skipper beginnen met het uitzetten van het aas, een soort vissoep. Doordat de boot wordt meegenomen op de golven en de stroming volgt er een spoor van aas achter de boot wat weer de haaien moet lokken. Na enige tijd worden de eerste haaien gespot. We moeten de haaien de tijd geven om te wennen aan de boot en het aas dus we kunnen niet gelijk het water in. Langzaam worden de lijnen overboord gelaten, de lijnen moeten we tijdens de duik vasthouden. Martin gaat als eerste het water in om de haaien te lokken en ze bij de boot te houden. Iedereen maakt zich verder klaar om het water in de gaan. Dit is geen gemakkelijke opgave en niet iedereen is even kundig. Maar uiteindelijk heeft iedereen een plekje aan de lijn (tussen 4 en 9 meter) en dan begint het wachten. Maar we worden niet teleurgesteld voor het eerst zien we dan een prachtige blauwe haai. Het is een haai, met zoals de naam al zegt, een blauwe gloed die bijna niet opvalt in het blauwe water van de oceaan. Zijn lichaam heeft vorm van een torpedo en laat zich ogenschijnlijk makkelijk door het water glijden. Dit terwijl wij aan het touw wapperen want de stroming is zeer sterk en het touw loslaten staat garant aan zeer hard peddelen terug naar het touw. Uiteindelijk sluiten we de duik na ongeveer 80 minuten af en zijn super enthousiast. Wat een prachtige beesten en een bijzondere ervaring.

Maandagochtend moesten we ons weer om half 9 melden op de duikschool en waren er weer 2 duiken gepland rondom Pico. Maar ik kom ’s ochtends ziekjes uit bed en Angelique is nog erg moe van de vorige dag en daarom besluiten we om nog even terug te gaan naar bed en de duik af te gelassen. Omdat we niet gaan duiken gaan we vandaag het eiland ontdekken en willen we ergens gaan wandelen. Het eiland Pico is vulkanisch met en lengte van ongeveer 45 km en een breedte van 16 km. De vulkaan Pico is ongeveer 2350 meter hoog. Pico Island is een prachtig, relaxt en een vriendelijk eiland en tijdens onze wandeling worden regelmatig vriendelijk begroet. Na alle activiteiten drinken een heerlijk wijntje bij de bungalow en daarna eten bij één van de vele goede restaurants op het eiland.

Op dinsdag gaan we walvis- en dolfijn spotten en dat is maar goed ook want ik kan nog steeds niet duiken. We gaan met een grote zodiac de zee op. Op Pico en Faial zitten in verschillende spottershutten spotters te speuren naar walvissen of dolfijnen. In juli zijn er voornamelijk spermwhale’s (potvissen) te vinden rond de eilanden. En dan wordt er door de gids en skipper enthousiast geroepen: “whale to the right”. En na enige speurwerk vinden wij  ook de potvissen. Het is duidelijk te zien dat als ze uitademen een spray de lucht inschieten. Potvissen leven in familiegroepen en zijn enorm, mannetjes kunnen wel 18 meter lang worden en de vrouwtjes 13 meter. Wij zien van het enorme lichaam alleen de bovenkant van de kop en rugvin. Maar als een potvis besluit ons nieuwsgierige toeristen achter zich te laten zien we de enorme staartvin boven water komen. Wat een mooi en indrukwekkend gezicht! En zeker nu weten dat de potvis dan een hoekduik neemt naar indrukwekkende dieptes om daar te jagen op inktvissen en dan wel een uur onderwater kunnen blijven. Helaas laten de dolfijnen zich vandaag niet zien maar het zien van potvissen is al heel bijzonder.

Woensdag is het vroeg verzamelen op de duikschool want vandaag gaan we naar Princess Alice. Het is lekker rustige weer en dat is maar goed ook wat we moeten 3 uur enkele reis varen naar Princess Alice. Dit is een berg waarvan de top zich op 35 meter onderwater bevindt ergens in de grote Atlantische Oceaan. Daar hopen we met manta’s te kunnen duiken. Als we aankomen gaan we voor anker en maken we ons klaar om te gaan duiken. De vooruitzichten zijn goed want aan de oppervlakte worden al de eerste manta’s waargenomen.

Wij dalen langs de ankerlijn af en wachten op een diepte van ongeveer 20 meter op de manta’s. En dat duurt niet lang want onder ons zweven de manta’s. Daarna zien we manta’s die alleen zwemmen maar we zien ook groepen die voorbij komen zweven. Eén groep komt op dezelfde diepte als dat wij ons bevinden voorbij zweven en dat is Wow met een hoofdletter. Na een uurtje komen we enthousiast boven en gaan we aan boord om te lunchen.

Na de lunch en een oppervlakte interval van 5 kwartier trekken we ons duikpak weer aan en maken we onze tweede duik. En wederom een bijzondere ontmoetingen met deze gracieuze beesten. Ze lijken langzaam te zweven maar na een paar slagen van hun vinnen zijn ze alweer meters verder. We sluiten onze duik na 50 minuten af en als iedereen aan boort is en het anker weer in binnen gehaald varen we terug naar de haven van Madalena.

Donderdagochtend gaan Olaf & Angelique duiken en besluit ik om niet mee te gaan, helaas nog steeds niet helemaal fit. Ze hebben 2 leuke duiken gemaakt langs de kust van Pico. ‘s Middags gaan we met de auto richting Pico. Onderweg naar de Pico komen we langs wegen waar langs prachtige struiken hortensia’s groeien. De koeien lopen lekker los… dus ik blijf lekker dicht bij de auto als we uitstappen! We komen redelijk dichtbij de top van Pico en we parkeren vlakbij het in aanbouw zijnde bezoekerscentrum en blijven daar om van het uitzicht te genieten. Naar de top lopen doen we niet want dat is iets voor de gevorderde wandelaars. Al zegt onze skipper van de duikschool dat ook genoeg “old girls ” in 2.5 uur de top bereiken. Dat moeten we dan maar een volgende keer proberen al ligt de lat wel gelijk erg hoog….

Op vrijdag onze laatste duik dag staan nog 2 duiken gepland. De eerste duik maken voor de kust van Pico waar we door verschillende openingen in het vulkaan gesteente duiken die prachtig worden belicht door de zon. Een heerlijk duikje. De laatste duik maken voor de kust van Fayal en tijdens de vaart ernaartoe zien we dan toch nog dolfijnen. Een grote groep tuimelaars zwemt tussen Pico en Fayal, dit is een supergave afsluiting. Maar tijdens onze laatste duik zien we ook nog eens 3 zeepaardjes! Hoe leuk is dat.

En dan is het zaterdag, de dag van vertrek. We moeten de huurauto weer inleveren en inchecken voor de vlucht naar Lissabon en transfer naar Amsterdam. De ochtend begint al met vertraging want we vliegen met ruim een uur vertraging naar Lissabon. Dat belooft niet veel goed voor onze transfer naar Amsterdam. Als we op Lisbon Airport aan komen moeten we met z’n alle in een zeer traag rijdende bus naar het luchthavengebouw worden gebracht. Met gierende kofferwieltjes rennen we naar de volgende gate om te kijken of we nog aan boord kunnen van de vlucht naar Amsterdam. Gelukkig is de gate dichtbij en kunnen we nog aansluiten in de rij met boardende passagiers, omdat deze vlucht ook wat vertraging heeft. Als we weer geland zijn in ons koude kikkerlandje is gebeurd waar we al een beetje bang voor waren, onze duikkoffers zijn niet meegekomen en deze moeten we claimen. Maar we worden snel geholpen en onze duikkoffers worden dezelfde avond nog naar Schiphol gevlogen. En zondagmiddag worden ze in Noordwijkerhout afgeleverd.

Het is een lang verhaal geworden maar we kijken dan ook terug op een heerlijke week vakantie op een bijzondere locatie. Pico is echt een eiland met een schitterende natuur, vriendelijke bewoners, een bijzonder en spectaculair onderwaterleven en waar nog geen massa toerisme is. Dit avontuur heeft vast en zeker een vervolg.

Olaf, Angelique & Karin