Belevenissen in een duik- en vogelparadijs

Afgelopen November zochten Olaf en Angelique weer een verre bestemming voor hun duikvakantie, op het eiland Halmahera in Indonesië.

2014.Vakantie.Halmahera-502Halmahera is een eiland in de Noord-Molukken in Indonesie, gelegen tussen Celebes (Sulawesi) in het Westen en Papoea (Irian Jaya) in Oosten. Het is het grootste eiland van de Molukken en telt ongeveer 140.000 bewoners. Het eiland is typisch gevormd en lijkt qua vorm enigszins op een (wat verfomfaaide) zeester. Op het eiland bevinden zich een aantal actieve vulkanen en het is voor een groot deel bedekt met ondoordringbaar tropisch regenwoud waarin diverse inheemse zoogdieren en vogelsvoorkomen.

2014.Vakantie.Halmahera-503

Aan de zuid-oostelijke kust van Halmahera ligt het vissersplaatsje Weda. Iets ten noorden hiervan ligt het gelijknamige eco resort dat gerund wordt door de Nederlander Rob Sinke en zijn Indonesische vrouw Linda. Het resort biedt onderdak aan maximaal 12-14 gasten en is volledig ingesteld op duikers en vogelaars die hier vanuit de hele wereld naar toe trekken. De vogelaars komen om de bijzondere inheemse vogelsoorten, waaronder de Wallace Standard Paradijsvogel, te bewonderen. Duikers kunnen hier hun hart ophalen en genieten van de ongerepte en uitbundige koraalriffen.

Onze reis naar dit afgelegen paradijs nam circa 32 uur in beslag. Vanaf Amsterdam vlogen we in een kleine 14 uur rechtstreeks naar Jakarta. Daarvandaan vlogen we na een wachttijd van ca. 2 uur door naar Makassar een stad in het zuiden van Sulawesi. Hier kwamen we rond 19.00 uur lokale tijd (7 uur tijdsverschil met NL) aan en we overnachtten in het Aston Hotel dat op een klein half uurtje rijden van het vliegveld lag.

2014.Vakantie.Halmahera050.jpgDe volgende ochtend vlogen we om 8.30 uur door naar Ternate, een klein eilandje voor de westkust van Halmahera. Met een auto werden we van het vliegveld naar de haven gereden voor de oversteek met de plaatselijke watertaxi naar Halmahera, waar we werden we opgewacht door onze chauffeur die ons in een kleine 4 uur naar het Weda Resort bracht. De weg was erg hobbelig en bochtig maar de uitzichten op het regenwoud en de kust waren adembenemend mooi.

2014.Vakantie.Halmahera075.jpgHet liep inmiddels al tegen vieren (8 uur tijdsverschil met NL) toen we onze bestemming bereikt hadden. Daar werden we hartelijk ontvangen door eigenaar Rob en voorgesteld aan de andere gasten. Na een introductie in de dagelijkse resort routine en het nuttigen van een noot met kokosmelk, waren we getuige van de terugzetting van een kleine zeeschildpad die bij Linda tijdelijk opvang had gevonden toen hij per abuis in een vissersnet van een van de dorpelingen terecht was gekomen. Na afronding van deze belangrijke gebeurtenis leidde Linda ons naar onze bungalow en konden we ons wat opfrissen voor het avondeten.

2014.Vakantie.Halmahera088.jpg s Avonds om 19.00 uur aten alle gasten gezamenlijk met Rob, Linda en hun zoontje aan de grote eettafel in de restaurant/lounge van het ressort. Het eten was verrukkelijk: iedere dag een uitgebreide Indonesische rijsttafel met kip of vis en na afloop heerlijk vers tropisch fruit. De lunch werd geserveerd in vergelijkbare stijl en voor je ontbijt kon je alles bestellen wat je maar lekker vond: pannenkoeken, eieren in allerlei bereidingsvormen, havermoutpap, yoghurt, of gewoon een versgebakken boterham met pindakaas of chocoladepasta.

’s Ochtends werden er twee duiken gemaakt. Omdat de gemiddelde aanvaartijd met 30 minuten relatief lang was, vertrokken de boten om 7.30 uur. Het resort beschikte over twee boten; elke boot kon maximaal 6 duikers herbergen. Er werd geen maximale duiktijd gehanteerd: je kon duiken tot 2014.Vakantie.Halmahera018.jpgje tank leeg was. Omdat we niet extreem diep gingen (gemiddeld rond een meter of 25) konden we heerlijk lange duiken maken van ca. 75-90 minuten. En niemand die daar moeilijk over deed. Tussen de twee ochtendduiken werd altijd een oppervlakte interval van 1,5 uur ingelast. Door de langere duikduur en oppervlakte interval liep het vaak al tegen tweeën dat we weer terug waren op het resort voor de lunch. Om half drie was het vertrek voor de middagduik van de dag. Hiervoor gingen we meestal niet zo ver weg, wat echter wel betekende dat het zicht over het algemeen minder goed was omdat we dichter bij riviermondingen zaten. Voor onze cameraman maakte dit fenomeen het leven echter wel eenvoudig: ’ s ochtends werd de groothoeklens gemonteerd en de middag was gereserveerd voor het kleine spul dat met de macrolens gefotografeerd moest worden.

Gasten van het Weda Resort waren de enige duikers in de hele regio. Dit betekent dat we alleen waren op het rif en je kon duidelijk zien dat er nauwelijks gedoken werd. De koralen waren prachtig gaaf. Er was veel diversiteit in de duikstekken: sommigen waren bedekt met grote 2014.Vakantie.Halmahera049.jpggorgonen, van soms wel meer dan 2 meter in diameter, andere stekken hadden meer harde koralen, of weer opvallend veel lederkoralen. Op de meeste duiken zagen we wel een of meerder haaien: wit- en zwarttiprifhaaien of soms ook een grijze. Napoleons en grote humphead papegaaivissen waren veelvuldig van de partij.

Ook was er een koraalrif, dat vrij diep lag en waar we via boeilijnen naar toe afdaalden. Het rifdak hiervan lag op een meter of 35 en via de lijnen bleven wij op een diepte van 28 meter er boven hangen. Hoewel het Shark Point genaamd was, hebben we er geen haaien gezien, maar wel een school grote horsmakrelen die zich in grote cirkels om en onder ons bewogen.

Een van onze laatste middagduiken had wel een heel bijzondere ervaring voor ons in petto. Door de gids werden we gewezen op een paar doorzichtige ronde eitjes die zich in een omgekeerde 2014.Vakantie.Halmahera090.jpgkokosnoot bevonden. Toen we deze goed bestudeerden kwamen er een voor een baby sepiaatjes uit de eitjes te voorschijn! Het was ook nog eens een vrij zeldzame soort, zeker voor dit gebied, namelijk de “flamboyant cuttlefish”. De babies waren niet groter dan een pinknagel en al helemaal compleet met camouflagepak en al! Een geweldige belevenis om de geboorte van deze diertjes in het echt mee te mogen maken!

2014.Vakantie.Halmahera108.jpgAangezien we ons in een vogelparadijs bevonden, met bovendien zeldzame en inheemse vogelsoorten, konden we niet anders dan ook een vogelsafari meemaken.’s Ochtends om 4 uur zijn we daarvoor opgestaan, in het pikkedonker, om vervolgens met een pick-up truck naar het begin van een bospad te worden gereden. Hier werden we opgewacht door de plaatselijke boswachter die ons voorging op het glibberige en donkere pad. Na een “wandeling” van een kleine 20 minuten (we waren gewapend met goed schoeisel, lange broeken, stokken, verrekijkers, camera’s met telelenzen en heel goed ingesmeerd met de nodige muggenspray, ) hoorden we steeds luider gekwetter en gekrakeel vanuit de boomkruinen. Vervolgens kwamen we bij een kleine open plek in het bos waar bankjes stonden die waren vervaardigd van wa2014.Vakantie.Halmahera-500t boomstammetjes en takken. Hier namen we plaats en keken, met ons wapentuig in de aanslag, vol spanning naar de plek in de boomkruinen waar het geluid vandaan kwam. Heel af en toe vingen we een glimp op van de eigenaar van het geluid en zijn prachtige verenkleed: de Wallace Standard Paradijsvogel. We bleven er een uurtje doodstil zitten en lieten de geluiden van het ontwakende bos op ons inwerken. De paradijsvogels lieten het die ochtend verder wel een beetje afweten en ook de andere vogels hoorden we wel maar we zagen ze niet…

2014.Vakantie.Halmahera095.jpgHoewel het erg interessant en boeiend was, zijn we er wel van overtuigd dat er geen vogelaars in ons schuilen. We houden het lekker bij duiken. Bovendien…voor deze hobby moet er nog vroeger worden opgestaan en dat is een lastige kwestie in huize Looijen… Gelukkig had Rob ook wat telescopisch materiaal opgesteld op zijn terras bij het restaurant. Van daar uit konden we regelmatig mooi gekleurde papegaaien en neushoornvogels bewonderen. Ook ontdekten we vlak bij het restaurant nog een paar nestjes van inheemse vogeltjes.

2014.Vakantie.Halmahera122.jpgWe verbleven 14 nachten in het Weda Resort en maakten in totaal 35 duiken en 1 vogelsafari. We lazen per persoon 4 boeken en vielen, ondanks het lekkere eten, 1,5 kg af. Op de laatste duikdag maakten we nog een zeebeving mee (7.2 schaal van Richter) Hoewel het epicentrum ruim 500 km van ons verwijderd was, was er toch een duidelijke trilling waarneembaar onder water. Het leek of er een heel groot en zwaar schip over ons heen voer. De tsunami waarschuwing die erop volgde werd gelukkig na een uur weer ingetrokken en de schade voor de omliggende kusten bleef gelukkig beperkt.

De volgende dag vlogen we via Makassar naar Jakarta en van daar uit ’s nachts terug naar Amsterdam, waar we maandagochtend rond een uurtje of 10 arriveerden, terug in de Nederlandse winterse kou, maar heerlijk opgewarmd aan de Indonesische zon en verrijkt door de prachtige duiken.

 

2 reacties

  1. Hedda schreef:

    Leuk verhaal! Vast een mooie vakantie geweest. Enne … wow, om 4 uur ’s ochtends opgestaan voor een vogelsafari! Ik wist niet wat ik las. Dan moet een vroege kentering voortaan een makkie zijn voor jullie haha.

  2. Karin schreef:

    Wat een mooie beleving zo’n vakantie en prachtige foto’s!