Kroatische en Oostenrijkse duiken
Na een paar jaar duiken aan de Costa Brava bedenken een aantal Onderwaterbossers dat het tijd is voor wat anders in de zomervakantie van 2015. Kroatië lijkt ons wel leuk. Eerste keus is het eiland Krk maar dat blijkt in december al volgeboekt. Dan toch maar een eilandje verder kijken – op het eiland Cres om precies te zijn. Ons groepje dunt direct al enigszins uit omdat Reinier en Vincent uiteindelijk andere plannen maken. Maar Mark en Menno gaan samen met hun gezinnen en met Ad en mij naar Kroatië in 2015.
Mark regelt met behulp van Google Maps voor ons 3 schaduwrijke plekken op een goede camping – Autocamp Kovacine bij het plaatsje Cres op het gelijknamige eiland. Het is op ongeveer dezelfde afstand (1.400 km) rijden als onze Spanje-bestemming. Voorafgaand aan de gezamenlijke Cres-tijd gaan Mark en Menno met hun gezinnen alvast een weekje naar Camping Grabner in Oostenrijk waar zij twee duikjes maken in de Attersee (op het “huisrif” van de camping). Ad en ik bezoeken diezelfde camping op de terugweg vanuit Kroatië.
Die 1.400 km richting Kroatië blijkt toch wel een stukje verder dan diezelfde afstand naar Spanje. Vanaf Salzburg zuidwaarts versmalt de weg totdat we in Slovenia over een dorpsweg rijden met zebrapaden, stoplichten en voortuintjes. Is dit echt de doorgaande weg naar Kroatië? Ja dus. Gelukkig wordt het daarna wel weer snelweg, maar het kost ons toch 2 volle dagen voordat we aan de receptie van Camp Kovacine belanden.
De camping is groot, verzorgd en – alvast op onze plekken – schaduwrijk. Dat laatste is hard nodig want de eerste week gaat de temperatuur richting de 40 graden. ’s Nachts koelt het af tot een nog altijd zweterige 26 graden. Geen wonder dus dat ik ons hele verblijf mijn luchtbed onder de luifel sleep om buiten de nacht door te brengen. Als een verkoelende briesje opsteekt, is ‘ie van mij!
De duikschool zit op de camping op loopafstand van ons 2-tenten-en-een-caravan-kampement. Gerund door een Duits stel is de duikschool een zeer goed geregelde bedoening. We krijgen allemaal een genummerde bak voor het opbergen van de losse spullen. Buiten staan grote tonnen met koel, zoet water om de spullen te spoelen na een duik in het verbazingwekkende zoute water. De boot van de bootduiken ligt aan de kade voor de duikschool. Karretjes, droogrekken, alles is voorhanden. En binnen de kortste keren worden we bij onze voornaam aangesproken – ook leuk.
Even leek het erop dat duiken een probleem zou worden want bij aanmelden wordt Ad en mij verteld dat ze vol zijn. Maar dan horen ze dat we bij ” der Mark” horen en komt alles alsnog goed. Mark en Menno hebben de eerste duiken er al op zitten als Ad en ik onze eerste duik op het huisrif van de camping maken. Onder water doet veel ons aan Spanje denken … de zeekomkommers, barbeeltjes, zee-egels en girelles. In de dagen erna maken we vooral bootduiken naar kustduikstekken zoals Travnica en Uplova. Leuke duiken met mooie slakken (zoals de Discodoris, door ons koeienslak genoemd), drakenkoppen, rode garnalen en octopus. Opvallend is het ontbreken van grote vissen zoals murenes, tandbaarzen etc.. In zijn algemeenheid kunnen we stellen dat Kroatië ons qua duiken iets tegenvalt. In Spanje (Costa Brava) kwamen we meer en uitbundiger leven tegen onder water.
Als laatste expeditie willen we naar het wrak de Lina dat tussen de 28 en 50 meter ligt. Onze eerste poging strandt op mijn onwillige oren. Het lukt me simpelweg niet om mijn oren te klaren. Nijdig op mezelf probeer ik het toch en dat gaat natuurlijk niet goed. Ik zal hierdoor in Kroatië niet meer duiken. Ad gaat later nog een keer mee naar de Lina en laat weten dat het een geweldige duik is. Mooi zicht op een spookachtig wrak met staand want vol netten, een vette murene van 2 meter en nog meer leuks. Na 2 weken breken we ons kampement op. We hebben mooie duiken gemaakt, lekker gegeten en gezellig samen opgetrokken. Als we het vasteland van Kroatië oprijden, nemen we afscheid van de rest en gaan we ieder ons eigen weg.
Ad en ik belanden aan het einde van die dag op die Oostenrijkse camping waar Mark en Menno ook al waren geweest. Van duiken komt helaas niet veel meer. Mijn oren knappen op zich aardig op. Maar het temperatuurverschil tussen Kroatië en Oostenrijk (10-15 graden verschil) levert mij een naar hoestje op dat gedurende die week uitgroeit tot een monsterlijk geblaf. Niet bevorderlijk als je wilt duiken (of slapen).
Wel gaan we nog Flusssnorchelen – riviersnorkelen. Het blijkt geweldig! We duiken met een kleine groep en een gids metersdiep in de snelstromende Traun-rivier. We laten ons in anderhalf uur tijd de rivier al snorkelend afzakken. Onder weg pauzeren we voor uitleg over de geschiedenis en flora en fauna van de rivier. Na afloop wacht ons een rit in een gammel busje terug naar de duikbasis. Dit was echt gaaf! Na een weekje waarin we uiteindelijk vooral veel wandelen vertrekken we weer uit Oostenrijk. Voor het Oostenrijkse duiken zullen we nog een keertje terug moeten gaan. Daar hebben we nu al zin in!
Leuk verhaal