Gesteurde duiken!

Op de terugweg van Denemarken (zie Duikavontuur in Denemarken) maken we (Reinier, Donald, Anne, Ad en ik) een kleine omweg over Ibbenburen. Daar ligt Naturagart – een soort showtuin van een groot bedrijf dat onder andere tuinvijvers verkoopt. Ze hebben daar een gigantische tuinvijver aangelegd van 7 meter diep. Hierin is een onderwaterroute aangelegd van muurtjes en tunnels. Er staat onderwater een tempel met aan weerszijden van de “oprit” een rij sfinxen, ergens ligt een wrak en o ja er zwemmen ook hele grote steuren rond. Klinkt goed.

We hebben ons van te voren aangemeld zodat we zeker weten dat we kunnen duiken. Maar het blijkt erg rustig te zijn. Vast een combinatie van vakantieperiode en erg slecht zicht. Vooraf geven ze namelijk de zichtwaarden op. Die zijn momenteel niet al te best, ze voorspellen slechts 1 tot 1,5 meter zicht. Ach, we zijn toch in de buurt, dus we zien wel.

Naturagart hanteert strenge gedragsregels die soms een beetje eng aandoen. En dan bedoel ik niet de regel dat je geen mes mee mag nemen. Ook niet dat je niet de bodem of de plantjes mag aanraken. Maar als ze stellen dat je een buddy die dat wel doet moet aangeven bij de duikleiding, krijg ik een beetje jeuk. Die buddy wordt vervolgens voor het leven geweerd. Jij ook als je hem dus niet aangeeft. Beetje eng.

We vinden gemakkelijk de parkeerplaats van Naturagart. Maar waar is de ingang? We zien we een bezoekersingang, maar onze duikkist past natuurlijk nooit door zo’n poortje. Na een paar minuten zoeken vinden we iemand die het hek wil komen opendoen. En dan? Na een korte verkenning vinden we bordjes naar het duikersgedeelte. We sjouwen alle duikspullen langs prachtig mooie tuinen en vijvers richting het afgeschermde duikgedeelte.

Daar krijgen we een briefing van Tauchleiter Robbert. Het gaat vooral over wat niet mag. Geen plantjes aanraken. Wegblijven van de muren. De steuren niet aanraken. Geen duikuitrusting op de tafels. Flessen mogen absoluut niet staan maar moeten liggen. Niet op blote voeten lopen. De sleutel van de locker niet mee het water innemen. We moeten een verklaring tekenen dat we de regels kennen, en voldoende gebrevetteerd en ervaren zijn. Onze buddy moet medeondertekenen. Halverwege de dag van buddy wisselen kan dus helaas niet.

Tijd om ons om te kleden. Reinier, Ad en Donald gaan in natpak. Ik prefereer mijn droogpak. Omdat het water 21 graden is, draag ik wel een dunner onderpak. En ook de cap en de handschoenen blijven vandaag droog.

Er zijn al een paar duikers in het water. Een buddypaar komt aan weerszijden van een muurtje omhoog. Robbert beent op de waterkant af en brult ze toe dat dit niet de eerste keer is dat ze blunderen. Ze zijn duidelijk te ver uit elkaar gegaan. “Das ist ein problem ja!!!” schreeuwt hij. We kijken elkaar veelbetekenend aan. Dat wordt nog wat vandaag.

De route onderwater wordt een uitdaging. Er ligt een plastic routekaart die ook meegenomen mag worden het water in. Maar om te beginnen is het zicht zoals gezegd slecht dus je ziet niet waar je bent noch waar je heen gaat. Bovendien zit er veel betonijzer in de constructie waardoor je kompas weinig waard is. En onderwater staan geen richtingaanwijzers. Robbert adviseert gewoon maar te beginnen en zien waar je eindigt. Anders moet je om te haverklap omhoog om te zien waar je bent. En dat heeft Robbert niet graag. Hij stelt dat er geen doodlopende stukken zijn en dat het overal ruim genoeg is.

Dus we stappen het water in. Reinier duikt met Donald. Ik met Ad. We zijn eigenlijk direct al de weg kwijt. Je weet namelijk niet of je rechtdoor zwemt of dat je in een langzame bocht wegdraait van de geplande route. We zoeken langzaam onze weg door de groene soep. Automatisch zoek je begroeiing, kleine kreeftjes, maar die zijn er natuurlijk niet. Moet dit leuk zijn? Ik zie geen hand voor ogen. En soms is de doorgang naar een ander gedeelte zo smal dat Ad en ik een beetje klem komen te zitten in een doorgang. Dat moeten we een beetje wringen en duwen. We hebben ongetwijfeld weer wat krassen opgelopen op onze uitrusting.

Ineens is daar iets groots. Ik schrik me de eerste keer wild. Een steur van een krappe meter kijkt me even diep in de ogen en verdwijnt weer. Ik grijp Ad’s mouw maar hij heeft ook een steur in het vizier. Wow!! Ergens ook opluchting dat we tenminste niet voor niets zijn gekomen. We hebben immers een steur gezien.

Maar dat is pas het begin. De steuren blijken ons namelijk best interessant te vinden. En er blijken nog veel grotere jongens rond te zwemmen. Ze komen allemaal een kijkje nemen. Heeft niemand ze verteld dat wij ze niet mogen aanraken? Ze schijnen het namelijk zelf niet echt te weten. Reinier loopt na afloop helemaal te glimbuiken. “Er zwom er eentje van wel 2 meter over me heen en het werd gewoon helemaal donker!”. Hij had zo hard in zijn ademautomaat geroepen: “What the fuck!!!!” dat Donald hem zelfs had gehoord. Donald werd omcirkeld door steuren terwijl hij bij de tempel op zijn knieën zat. Eentje zwom tussen zijn benen door. Een andere tussen hem en zijn vader terwijl ze dicht tegenover elkaar zaten. Een derde knabbelt aan zijn onderbeen. Een enerverende ervaring.

De flessen worden tussendoor gevuld bij de instap. Met een catering die zich beperkt tot koffie, cola en een bockworst (die pas over 20 minuten opgewarmd is) is het een beetje afzien tussen de duiken. Het was misschien toch een goed plan geweest boterhammen mee te nemen. Het wachten wordt gelukkig veraangenaamd door het feit dat heel soms een steur boven het water uitspringt als een dolfijn.

De eerste duik waren we zoals gezegd helemaal de weg kwijtgeraakt. De tweede duik is het niet beter. Met meer geluk dan wijsheid (en een flink stuk snorkelen in de juiste richting) komen we toch bij de tempel terecht. Ook hier weer grote steuren. Omdat het zicht zo slecht is zie je ze nauwelijks aankomen. Ze zijn er gewoon ineens. Naast je hoofd. Of onder je, zo dichtbij dat je eerst denkt dat je buddy tegen je aan zwemt. En ze zijn groot! En zo prehistorisch. Het is geweldig, spannend en een beetje eng tegelijk. Hier komen we zeker nog een keertje terug als het zicht beter is!

PS. Overweeg je een bezoek? Reserveer van tevoren via de website. Vergeet je brevetten en je logboek niet. De duik kun je met de pin betalen. Maar wil je in het café van Naturagart nog wat drinken? Neem dan wat cash mee. Je kunt daar niet pinnen.

[De onderwaterfoto’s zijn geleend van de website van Naturagart.]