Terug naar Alor (Indonesië)
Pantar is het op een na grootste eiland in de Indonesische archipel Alor, vlakbij Timor. Het eiland is ongeveer 50 km lang en varieert in breedte tussen de 11 en 29 km. Na hun eerste bezoek vorig jaar aan het afgelegen duikresort van Alor Divers , gelegen aan de oostkust van het eiland aan de Pantar Strait, keerden Olaf en ik dit jaar terug. Lees hier ons reisverslag en bekijk het prachtige onderwaterleven via de foto’s van Olaf.
De lange heenreis verliep voorspoedig. De langste zit was de vlucht van Amsterdam naar Bali, met een tussenstop in Singapore. Nadat we vrijdagavond om 21.00 uur van Schiphol waren opgestegen, kwamen we de volgende dag rond 19.00 uur (incl. 6 uur tijdverschil) in ons hotel op Bali aan. Na een heerlijke diner aan het zwembad, een goede nachtrust en een uitgebreid ontbijt vervolgden wij onze reis de volgende ochtend met een binnenlandse vlucht naar Kupang. Hier maakten we kennis met Barbara uit Honduras die de eerste week ook bij Alor Divers verbleef. In Kupang stapten we over in een nog kleiner vliegtuig (Fokker 50) die ons naar Alor bracht waar we in de loop van de middag aankwamen. Hoewel het een piepklein vliegveldje was, moesten we hier wel bijna een uur op onze bagage wachten, die we een tiental meter verder op de landingsbaan zagen staan…
Buiten stond een taxi klaar die ons in drie kwartier naar de andere kant van het eiland bracht waar we in de boot van het duikresort stapten voor de 25 minuten durende overtocht naar onze plaats van bestemming. Het allerlaatste stukje van de tocht ging per roeiboot omdat de motorboot niet te dicht bij het strand kan komen. Konden we alvast wennen want zo ging het bij het duiken ook.
We werden hartelijk ontvangen door Giles, zijn vrouw Neya en de twee duikgidsen Jennie en Daniele en vervolgens werden we door de eerste twee naar onze bungalow begeleid. Nadat we ons opgefrist hadden maakten we in het restaurant kennis met de andere twee gasten: Erica en Daniele een echtpaar uit Italie. Erica ging meestal met ons mee om te snorkelen (ze kon niet duiken wegens medische redenen) maar was superenthousiast over onze duikverhalen en bijbehorende foto’s. Overigens heeft zij de bruine hengelaarsvis die op een van de foto’s gespot! De man van Daniele gebruikte enorm veel lucht en was vaak na 20 minuten al door zijn 3000 liter heen en moest dan gebruik maken van de “ponybottle”. Maar hij genoot met volle teugen van iedere duik; hij vond het geweldig.
Wij genoten ook: van het kristalheldere water, de prachtige ongerepte duikstekken, de schitterende kleuren van de onbedorven koralen. We ontdekten weer nieuwe soorten slakken en kwamen natuurlijk ook weer oude bekenden tegen. De eerste ontmoeting op het huisrif was met een grote nieuwsgierige sepia recht onder de boot. De eerste week van onze vakantie doken we regelmatig met Daniele en Barbara, maar die laatste bleef ook heel vaak op het eiland om te lezen. De tweede week hadden we het rijk alleen; we waren de enige twee gasten, we hadden de duikstekken voor het uitkiezen en kregen privé duikbegeleiding.
De duikwateren rond Alor worden gekenmerkt door veel en soms sterk opkomende stroming, maar er waren evenveel volkomen stromingsloze duiken. Soms als we op een stek aankwamen was aan de oppervlakte al een sterke stroming zichtbaar; dan voeren we gewoon naar een andere stek met beduidend minder of geen stroming. Er is één stek die zich bij uitstek kenmerkt door veel en stevige stroming: Current Alley genaamd. Hier gaan we als duikers allemaal tegelijk te water en zwemmen we tijdens de afdaling naar de rifrand. Op een diepte tussen 23-25 meter zwemmen we (rif rechterschouder) langs een prachtig begroeide wand die vele tientallen meters de diepte in reikt. We houden voortdurend een oog in het blauw gericht om een passerende haai, napoleon of adelaarsrog niet te missen. In het begin staat er nog weinig stroming maar na zo’n tien minuten zwemmen komen we op een diepte van ca. 32 meter bij een rifpunt waar het rif een hoek van vrijwel 90 graden maakt. De stroming is hier vrij stevig en we moeten ons vasthouden aan het rif om niet weggevoerd te worden.
Hier is het gelijk een drukte van belang: grote scholen wimpelvissen vind je altijd op een plek waar de stromingen zich splitsen. Enorme tonijnen zijn op jacht en scheren rakelings langs je heen. Een schildpad lijkt zich weinig aan te trekken van die rare toeschouwers en zwemt rustig naar de oppervlakte om een teug lucht te halen. Barracuda’s hangen ogenschijnlijk bewegingloos in de stroming, slechts een paar meter boven je. Een grote school vleermuisvissen zwemt voorbij. Wat dieper zie je een paar zwarttip rifhaaien gracieus de stroming trotseren. Dan plotseling zit je middenin een enorme school met duizenden fusiliers vissen die massaal de diepte in trekken. Even snel als ze gekomen zijn, zijn ze ook weer voorbij. Maar daar zijn dan de jacks die ook even een staaltje van hun zwemkunst laten zien.
Dan geeft de computer aan dat ik 7 minuten deco heb. Dat is het sein om het rif los te laten en we laten ons door de stroming meevoeren; met een sneltreinvaart schiet het rif onder ons voorbij. We zien een zeeslang, een kleine rog en een grote napoleon, in de verte nog een rifhaai. Inmiddels zitten we wat minder diep en bij een rots op 8 meter houden we ons vast om een decostop te maken. Als de computer geen deco meer aangeeft laten we ons weer verder voeren door de stroming. Daniele, onze duikgids, laat een decoboei op en nadat we onze veiligheidsstop gedaan hebben komen we terug aan de oppervlakte. De boot vaart naar ons toe en we klimmen aan boord. Het was een duik van krap 40 minuten. Maar wat is er ontzettend veel te zien op zo’n rifpunt!
Deze vakantie hebben we drie duiken gemaakt op Current Alley. Elke keer opnieuw een belevenis! Ook hebben we een paar muck dives gemaakt. Hier zie je de meest bizarre verschijningen in allerlei vermommingen zoals bladvissen, allerlei soorten schorpioenvissen, hengelaarsvissen en een hele fraaie slak die ik in eerste instantie voor een anemoon aanzag, de “phylodesmium longicirrum”. Dit is het topstuk van de verzameling. We hebben op het huisrif nog een nachtduik gemaakt maar die was niet zo bijzonder.
De twee weken zijn voorbij gevlogen en voor we het wisten waren we weer terug van 35 graden en een lekker zonnetje in ons herfstig kikkerlandje en was de duikwatertemperatuur met zo’n 20 graden gedaald. Maar we genieten nog even na met de mooie foto’s van Olaf.
