Zeelandweekeinde 2013

Voor je het weet sta je alweer voor de tweede maal dit jaar bij de receptie van de Zeeuwse camping Klaverweide. Als je meldt “Duikvereniging Het Onderwaterbos”, dan volgt direct een blik van herkenning bij de receptioniste. Auto geparkeerd op de bekende plek, tent opgezet. “Ons” kampeerveldje voelt  direct weer vertrouwd.

Het zal ook knus gaan aanvoelen want op de 9 plekken die we hebben, moeten we 7 caravans en 6 tenten kwijt. Gelukkig komen Jack, Menno en Bas (broer van Menno) ieder in een ieniemienie-klein tentje. We zouden zelfs plek over voor een paar drooglijnen.

De verenigingstent gaat niet mee dit jaar.  We hebben geen plek op het veld om ‘m op te zetten . Bovendien ontbreekt het ons aan mankracht, tijd en trekhaak om hem op te halen. Hierdoor moeten we het ook zonder koelkast doen. Henk lost dit later op door bij Samsam een koelkast met inhoud te regelen en die onder zijn luifel te zetten.

Dat betekent dat het tijd is om te duiken, duiken, duiken! Al op de donderdag voordat het weekeinde eigenlijk begint, zijn er al genoeg Onderwaterbossers ter plaatse om de waterkant op te gaan zoeken. Mark, Carolien, Jan, Karin, Ad en ik duiken onder bij Kerkeweg. Grote kreeften en Noordzeekrabben maken het een leuke eerste duik.

Na de duik barbecueën we bij Mark die als enige een barbecue bij zich heeft. Gelukkig hebben we geen haast. De temperatuur is aangenaam en het is nog lekker rustig op het veld. Morgen gaat het feest pas echt losbarsten.

Vrijdagochtend valt de kentering bij de Zeelandbrug ook op een zeer aangenaam tijdstip. Om 9 uur arriveren we bij een uitgestorven parkeerplaats aan de voet van de Zeelandbrug. Acuut slaat de twijfel toe of we de kentering wel goed hebben berekend. Maar die is prachtig op tijd. We gaan om 9.40 te water en dan is er al nauwelijks stroming. Hij valt vervolgens halverwege de duik stil om daarna zoals gepland de andere kant op te gaan. Eentje uit het boekje!

Na afloop zijn de meningen verdeelt. Terwijl de ene het zicht vond tegenvallen, keert de ander enthousiast terug met verhalen over meerdere sepia en van die grappige garnaaltjes. Het is nog niet helemaal duidelijk of dat nou machospookkreefjes (caprella macho) waren of hongerlijdertjes (caprella linearis, ook wel wandelend geraamtes genoemd). Maar ze waren zeker grappig om te zien.

Ad en ik gaan vullen in Brouwershaven zodat we een excuus hebben om 2 porties kibbeling te halen bij de visboer op het plein. De rest gaat terug naar de camping. We verzamelen weer voor de tweede duik van de dag. De posse is ondertussen aangevuld met Georg en Ivo. Den Osse Haven staat ditmaal in de planning.  De wind staat op de kant dus in het ondiepe begin is het zicht niet zo best. Maar eenmaal dieper is het zicht beter en ook dit levert een lekkere maar overigens  weinig spectaculaire duik op.  Het zonnetje schijnt er wel erg lekker bij. Jack blijkt die middag net een kwartier te laat op de camping te zijn gearriveerd om hiervan mee te kunnen genieten.

Terug op de camping is het veldje aan het volstromen met nog meer Onderwaterbossers. Piet en Ieke, Barbera en Dirk. Als het buffet bij Samsam klaargezet wordt, rijden Vincent, Reinier en Bas en Menno net onder de slagboom door. Opzienbarend is dat Menno – geen fan van de sleurhut – de caravan van Vincent achter zijn auto heeft gehangen. De trekhaak van Vincent is namelijk halverwege Frankrijk gestrand op terugreis van het Spaanse duikavontuur in Tamariu.

Het buffet is zoals gewoonlijk overvloedig met voor ieder wat wils. Het enige wat geen aftrek vind, is bier. We hebben immers een nachtduik bij Kerkeweg in de planning staan.  Wij blijken helaas niet de enige te zijn. De parkeerplaats van Kerkeweg – zo’n 50 parkeerplaatsen – is bij aankomst om 22 uur volkomen afgeladen. We hebben geen zin om zoveel duikers tegen te komen onder water, dus we schakelen over op plan B.

Bij Het Koepeltje zijn we die avond gelukkig de enigen. En wat blijkt … Het Koepeltje is een geweldige nachtduikstek! Het zicht was best en het onderwaterleven had er ook zin in. Steenbolken, Noordzeekrabben, paling en héél veel doorzichtige zakpijpen. Georg, Jack en ik kwamen bovendien nog een inktspuitende sepiola tegen. Zelfs de begroeiing aan de onderkant van de duiktrap is het bekijken waard hier! Henk maakt het niet mee want zijn duikbril is niet meegekomen.

Op zaterdag staan we op de dijk bij Dreischor Gemaal. Mark wil immers die pijlers graag nog eens goed bekijken. We worden op de hielen gezeten door een groep van wel 25 duikers die ook te water willen. Wat een drukte onder water! We worden onder en boven voorbij gezwommen. Dat bepaalt toch vooral de herinnering aan deze duik.

Terug op de camping is het tijd voor een rustige lunch en een krantje. “We hebben gisteren de krant gehaald”, roept Ad ineens. Blijkt dat we stiekem figureren in een foto bij een artikel over de verkoop van Den Osse Haven. Er liep gisteren inderdaad een kerel met een grote telelens over de dijk. Geinig!

Scharendijke baadt in het zonnetje als wij parkeergeld in de meter gooien. Onder water is het zicht niet zo geweldig. Het wordt een hele zoektocht om reefballs en wrakjes te vinden.  Gelukkig vinden we allemaal wel de weg terug naar duikleider Jan. Weer een duikje erbij in het logboek!

Terug op de camping rijdt Sam een grote barbecue en een stapel vlees, salades en sauzen het veld op. Tijd voor het diner. Iedereen schuift aan en al snel is het heel gezellig. Na het eten vertrekken Jack, Vincent, Menno en Bas. Jack gaat weer op huis aan. De andere drie gaan op nachtduik bij Kerkeweg. Vincent en Menno missen iedere keer de verenigingsduiken omdat hun dochters naar paardrijden gebracht en gehaald moeten worden. Zij volgen dus hun eigen schema. Maar de gezochte kabeljauw wordt deze avond niet gevonden door ze.

Op zondagochtend maken de Jan, Karin, Carolien en Ad nog een laatste duik bij Het Koepeltje. Ivo en Georg zijn al een uurtje eerder naar de duikstek vertrokken. Zij willen graag op tijd naar huis kunnen. “Best stoffig en grijs”, melden ze bij terugkomst als lichting twee aan het omkleden begint. Ik heb last van een allergie en blijf dit keer aan de kant. Ook dit keer maakt Het Koepeltje de verwachtingen waar. Niks stoffig en grijs meer, maar goed zicht en mooie waarnemingen. Wederom enthousiaste gezichten bij het naar boven komen. Hier kunnen we weer vaker naar toe!

Dan is het tijd voor het opbreken. Wat een feest dat het heerlijk weer is geweest dit weekeinde, dat we mooie dingen gezien hebben onder water, heerlijk samen gegeten en dat tot slot alle tenten droog opgeborgen kunnen worden.  Volgend jaar rond hemelvaart weer? Heeft iemand toevallig tegen die tijd een lege trekhaak over voor de aanhanger met tent?

Reinier, bedankt voor de organisatie. Duikleiders, bedankt voor de zorg. En laten we niet vergeten Peter te bedanken voor het assisteren van de duikleiders. Allemaal bedankt!