Verslag van een dagje maritiem overleven

Op 23 februari reizen Karin, Mark, Menno, Reinier, Lars (zoon van Edzo), Ad en ik af naar de Maasvlakte voor een dagje maritiem overleven – ofwel de maritieme indoortraining van GetWet Maritiem.

De training wordt uitgevoerd in het grote overdekte zoetwater trainingsbad van Falck Nutec. Het zwembad heeft een gemiddelde watertemperatuur van ± 24 graden Celsius. Het 30 meter lange en 14 meter brede zwembad (diep 3 m) lijkt niet erg groot om zo’n 70 man een hele middag is bezig te houden. Maar schijn bedriegt. Je bent zo met jezelf en je eigen groep bezig dat die anderen nauwelijks opvallen.

Na een brunch en een briefing gaan we echt aan de slag. We kleden ons om in natpak en schoentjes. Het parcours van 8 oefeningen moet in een krappe 3 uur afgewerkt worden in groepen van ongeveer 10 personen. Onze Onderwaterbos-groep wordt dan ook aangevuld met enkele duikers van het Utrechtse Dive4all. En we maken kennis met André, onze instructeur die ons gedurende de dag begeleid en van zeer nuttige tips voorziet.

Voor de eerste oefening gaan we per twee een reddingsvlot in. We moeten het reddingsvlot omkeren, terugkeren over onszelf heen en leren hoe we er vervolgens snel onder vandaag kunnen komen. Daarna oefenen we met van die onhandzame reddingsvesten. Hoe doe je het aan en wat kun je vervolgens doen om het beste te overleven. Hoe maak je jezelf zichtbaar voor een reddingshelikopter? Wat is de beste plek voor een gewonde als je in het water drijft? Hoe verplaats je je als groep? Wij weten nu het antwoord op deze vragen.

Vanwege de grootte van de groep is de volgende oefening een geïmproviseerde buitenduik. Vanaf 8 meter hoogte wel te verstaan! Ellebogen tegen het lichaam, één hand horizontaal over mond en neus en rustig naar voren stappen is de instructie. Hebben we eerst nog geroepen dat we dit echt niet gaan doen, uiteindelijk stapt bijna iedereen over de rail. Door mijn gewicht niet netjes boven mijn voeten te houden, land ik enigszins achteroverleunend op het water. Mijn derrière zal me nog dagenlang aan deze oefening herinneren.

Vinden de mannen de sprong erg spannend, de dames worden een beetje naar van binnen van de volgende oefening – de helikopterlanding. Per vier worden we in een helikoptercabine rechtstandig afgezonken naar de bodem van het zwembad. Zittend in een klein stoeltje, vastgegespt in een gordel, naarst een verdacht klein raampje. Eenmaal beneden moeten we even de tijd nemen om net te doen of we een autoraampje naar beneden draaien. Dan raamkozijn vastpakken met één hand, de andere gebruiken om de gesp los te koppelen, daarna trek je jezelf met twee handen ruggelings door het raam naar buiten. Omhoog en direct weer terug de helikopter in voor het klapstuk: hetzelfde maar dan ondersteboven. Zoooo eng! Maar we redden het allemaal. De mannen gaan zelfs lachend een extra ronde waarin ze simuleren dat ze eerst een keer lucht moeten happen uit de luchtbel die achter blijft in de cabine voordat ze naar buiten mogen. Zij liever dan ik!

We gaan vervolgens aan de slag in een zodiac. Hoe krijg je ‘m om en weer terug? Hoe klim je aan boord? Hoe krijg je een onderkoeld slachtoffer horizontaal uit het water. Schouders en buikspieren worden flink getraind bij deze oefening.

We stappen over in een reddingsvlot. Wat een wankel geval! Ga daar maar eens inklimmen, water uit hozen en voorzichtig een slachtoffer naar binnen tillen. Ook hier leren we dat het niet neerkomt op brute kracht, maar op slim handelen en gebruik maken van de omstandigheden.

We eindigen de ronde op een stellage aan de korte kant van het zwembad. Hier oefenen we klimmen via een klimnet, een knopentouw en een touwladder. Daarna mogen we nog abseilen om tot slot relaxed met de helisling weer omhoog getakeld te worden.

De dag is daarmee nog niet voorbij. We hebben een korte pauze waarin iedereen dankbaar een Mars en een paar bakken thee met 3 klontjes suiker naar binnen werkt. Dan is er de eindronde “met effecten”. Het licht gaat uit en de golfmachine (1-1,5 mtr hoog) gaat aan. Gecombineerd met 6 loeiende windturbines, slagregens en onweer is het noodweer compleet. Nu gaan we in een uur tijd het hele parcours nogmaals afwerken (m.u.v. de buitensprong en de helikopter).

Wat opvalt, is dat het drijfvermogen van het neoprene pak lijkt te verdwijnen. We hebben allemaal moeite om ons hoofd boven water te houden. Communiceren is onmogelijk vanwege de herrie. We ploeteren manmoedig door alle oefeningen heen. Maar het is zo veel moeilijker onder deze omstandigheden! Geen moment rust aan je hoofd, tijd om even na te denken, even op te drogen of om even uit te hijgen. Toch voelen we ons geen moment onveilig, dankzij de oplettendheid en kalmte van onze begeleider André. Die man wil je erbij hebben als je in de problemen komt!

Na een uur gaan de windturbines uit, de regen daalt neer en de golven kalmeren. We staan gerimpeld, vermoeid en met trillende handjes naast het zwembad. Wat een geweldige dag!

Na een evaluatie en een gezamenlijke saté-maaltijd  stappen we in de auto’s om weer naar huis terug te rijden. Ik durf te wedden dat  die avond iedereen vroeg in bed lag.

Lees meer over deze training op www.getwet.nl

PS. De foto’s en video komen van de website van GetWet. Wij hadden onze handen vol die dag.